Święty Benedykt w Regule używa jeden raz słowa szkoła: Mamy zatem założyć szkołę służby Pańskiej. Po łacinie brzmi to: Constituenda est ergo nobis dominici scola servitii. Łaciński wyraz scola ma wiele znaczeń. W VI w. (czas powstania Reguły św. Benedykta) oznaczał specjalną salę przeznaczoną na zebrania żołnierzy, robotników albo uczniów, później członków tej „szkoły”, a w końcu samą służbę. W Regule św. Benedykta szkoła oznacza klasztor, a służba oznacza służbę Chrystusowi. Klasztor monastyczny ma być szkołą służby Pańskiej. Służba oznacza trwanie w nauce Pana. On ją głosi i Jemu się służy. Każda szkoła jest nastawiona na formowanie ludzi i przygotowanie ich do osiągnięcia wyznaczonego przez nich ściśle określonego celu. Celem zarówno życia monastycznego, jak i chrześcijańskiego jest miłość. Nauczycielem i Mistrzem w tej szkole ma być Chrystus. Od Niego mamy się uczyć, On jest dla nas przykładem życia. Do Niego też kierujemy modlitwę.
Szkoła Modlitwy Monastycznej jest przestrzenią, w której poprzez działalność Instytutu Monastycznego chcemy przybliżyć wszystkim zainteresowanym sposób modlitwy, który powstał w środowisku monastycznym, i na który rozwój mnisi mieli bardzo wielki wpływ. Zadaniem Szkoły Modlitwy Monastycznej jest wprowadzanie w modlitwę, która jest ściśle związana z monastycznym stylem życia. Każdy jednak może ją podjąć.
Szkoła Modlitwy Monastycznej to okazja do zapoznania się z wielowiekową tradycją praktykowania określonej formy modlitwy chrześcijańskiej. To nauka nie tylko modlitwy, ale przede wszystkim budowania relacji z Chrystusem. To nie tylko przekazywanie wiedzy, ale wprowadzanie w żywy kontakt z Bogiem i z Jego słowem. To ukazywanie roli i znaczenia modlitwy w życiu chrześcijanina. Szkoła Modlitwy Monastycznej jest skierowana do wszystkich zainteresowanych pogłębieniem relacji z Chrystusem, nauczeniem się nowej formy modlitwy oraz pragnieniem szerszego spojrzenia na słowo Boże.
Święty Benedykt pisze w Regule, że mnich ma często przeznaczać czas na modlitwę (por. RB 4,56). To jest zadanie mnicha – często się modlić. To ma być jego stałe zajęcie. Jednocześnie to ma być niewzruszony element jego życia synowskiego – nieustannej rozmowy z Ojcem. Gdy mnich żyje w takim stanie modlitwy, można powiedzieć, że jest na pustyni, tzn. że doszedł do tego ukrytego wewnętrznego miejsca, gdzie Bóg miłości poufale chce z nim obcować (por. Oz 2,16).
Św. Paweł natomiast zachęcał, aby nieustannie się modlić (por. 1 Tes 5,17). To wezwanie jest aktualne także dzisiaj. Modlitwa, która rozwinęła się w środowisku monastycznym, może być sposobem zrealizowania tego polecenia św. Pawła. Szkoła Modlitwy Monastycznej jest okazją do tego, aby modlitwa każdego chrześcijanina stała się nieustanną rozmową z Chrystusem. Może służyć pogłębieniu więzi z Nim i wejściem z Nim w intymną i zażyłą relację.